Fizikte, tam olarak ne aradığınızı bilmeden bir şeyi aramaya çok vakit ayrılır. Buna, körlemesine atış da diyebiliriz. En büyük bilimsel uğraşlardan kimilerini özetleyen paradoksal bir durum olduğunu da söyleyebiliriz ve örnek olarak da karanlık madde, antimadde ve parçacık fiziğinin standart modelini tamamlama arayışını verebiliriz.
Bu çeşit bir kestirim ve denetim konsepti, uzaylı ömrü arayışımızda da mevcut.
Her şeyden evvel, dünya dışı varlıkları bulmak için teleskoplarımızla bakacağımız, özünde sonsuz bir kozmosa sahibiz ve ikincisi, hayata sadece bildiğimiz biçimiyle aşinayız. Elbette uzaylılar da tam olarak bizim üzere olabilir, yahut dördüncü boyutta sıkışmış beyinlerden yahut metandan yapılmış canavarlar da olabilirler.
Bilim insanları artık uzay yaratıkları için karmaşık aramayı değerli ölçüde daraltabileceğine inandıkları bir keşif yaptılar. The Astrophysical Journal Letters mecmuasında yayınlanan bir makalede grup, Dünya gibisi bir gezegenin en yaygın yıldız çeşidinin (M cücesi) yörüngesinde nasıl döndüğünü açıklıyor. Bu gezegenin atmosferi yok üzere görünüyor.
Bunun manası, tahminen de, tüm öbür M cücelerinin yörüngesinde dönen Dünya gibisi gezegenlerin birçoklarının da atmosfere sahip olmadığı sonucuna varabiliyor olmamız. Bu nedenle de üzerinde hayat, en azından bizim anladığımız manada hayat bulunma mümkünlüğü yok.
California Riverside Üniversitesi’nden astrofizikçi ve çalışmanın ortak muharriri Michelle Hill yaptığı açıklamada, “Bu gezegenin durumu, bu tıp yıldızlardan daha da uzaktaki gezegenler için makûs bir işaret olabilir” dedi ve devam etti: “Daha fazlasını, bunun üzere gezegenlere bakacak olan James Webb Uzay Teleskobu’ndan öğreneceğiz.”
Hill yeniden de, şayet bir gezegen bir M cücesinden yeteri kadar uzaktaysa, bir atmosfere sahip olabileceğine işaret ederek biraz ümitli olduklarını belirtti.
Bilim insanlarının üzerinde çalıştığı atmosfersiz gezegen, GJ 1252b ismini taşıyor. Dünya’dan biraz daha büyük, bu yüzden Dünya gibisi olarak nitelendiriliyor. Fakat yıldızına Dünya’ya nazaran çok daha yakın olduğundan ötürü son derece sıcak. Yüzey sıcaklığının 1.228 derece olduğu düşünülüyor. Bu sıcaklık yüzeydeki altın, gümüş ve bakır metallerini bile eritecek düzeyde.
Bu çok ısı, varsayılan düşük yüzey basıncıyla birleştiğinde, araştırmacıların GJ 1252b’nin atmosferi olmadığını düşünmelerine neden oluyor.
UC Riverside’da astrofizikçi ve ortak yazar Stephen Kane, “Gezegen, Dünya’nın sahip olduğundan 700 kat daha fazla karbona sahip olabilir ve tekrar de bir atmosferi olmayabilir. Atmosfer başlangıçta oluşmuş, fakat daha sonra incelip aşınmış olabilir” dedi ve ekledi: “Ayrıca bu gezegen, yıldızının etrafında bir Dünya gününde iki cins atacak kadar süratli dönüyor. Yıldızın radyasyonunun yüksek basıncı, gezegenin var olan atmosferini de dışarı püskürtmüş olmalı.”
Bizim Güneş Sistemi’mizde bu gezegene misal olarak Merkür’ü gösterebiliriz. O da yıldızına çok yakın ve o da son derece sıcak. Onun da atmosferi bulunmuyor.
Sonuç olarak kozmosta ömrün izlerini ararken nereye bakmamız gerektiğini bilemesek de, artık “nerelere bakmamamız gerektiğini” biliyoruz.