İskandinav ülkelerinden İsveç ve Finlandiya, güvenlik münasebetleriyle NATO’ya üye olmak istiyorlar. Fakat Türkiye, kelam konusu ülkelerin PKK ile bağlantıları nedeniyle üyeliklerine sıcak bakmıyor.
İsveç PKK ile diyaloğunu demokrasi ve insan haklarına bağlarken, Stockholm’ün bu tavrının siyasi olduğunu ve insan hakları açısından ne kadar kirli bir geçmişi olduğu dikkat çekiyor. Gazeteci Ceyhun Bozkurt İsveç’te geçmişte bayanlara uygulanan mecburî kısırlaştırma ve Naziler ile benzerlik gösteren saf ırk oluşturma projelerinin uygulanmasına dikkat çeken bir yazı kaleme aldı.
BAYANLARIN RAHİMLERİNİ KAZIYA KAZIYA GÖNENÇ TOPLUMU (!) OLAN ÜLKE: İSVEÇ
“Çocuk dünyaya getirmek mutlak bir hak değildir. Kaybedilebilir bir haktır bu.”
Bu kelamlar, bir Profesöre, yani Torbjörn Tännsjö’ye ilişkin. Tännsjö bu kelamları, Dagens Nyheter gazetesinde 29 Ağustos 1997 tarihinde yayımlanan makalesinde söylüyor. Mevzu 1934’te başlayan ve 1979’a kadar zorla, sonraki yıllarda da çeşitli formüllerle sürdürülen kısırlaştırma siyaseti. Ülkesinin ünlü profesörü, kısırlaştırmaya itiraz ediyormuş üzere görünüp, o siyasetleri dolaylı yoldan savunmayı tercih etmiş.
Evet, bir devlet, resmi olarak insanları kısırlaştırma siyaseti izlemiş.
Bahsettiğimiz devlet, bugünlerde NATO’ya aday olması münasebetiyle gündemimizin birinci sırasında yer alan ve NATO üyesi Türkiye’yi amaç alan terör örgütlerine yardım ve yataklık konusunda sicili oldukça kabarık olan İsveç.
Neresinden başlayacağımı bilemediğim, her okuduğum olayda dehşete düştüğüm, Nazi’lerin “Saf Irk” çalışmalarını andıran bu siyasetin başlangıcı 1934 yılına kadar uzanıyor. Bu tarihte çıkarılan Kısırlaştırma Yasası, 1941’de daha sıkılaştırıldı.
Yapılan uygulamanın amacı ise İsveç’i “Gönenç devleti” yapmak.
En ağır uygulama 1940 ve 50’li yıllarda yapıldı. Daha sonra sayıca azalmakla birlikte zorla kısırlaştırma devam etti. Aktardığım 1934-1979 tarihleri ortasında kısırlaştırılan insan sayısı yapılan zorbalığın boyutunu gösteriyor: Tam 63 bin insan zorla kısırlaştırıldı. 1950’li yıllarda İsveç nüfusunun 6 milyon olduğu göz önünde bulundurulursa, İsveç’te her 100 şahıstan 1’i zorla kısırlaştırılmış. Türkiye’nin bugünkü nüfusuyla orantılarsak 850 bin kişinin kısırlaştırıldığını hesap edin.
Ek olarak, bu kısırlaştırılan insanların neredeyse tamamına yakınının bayan olduğunu da eklemek lazım.
Kısırlaştırma siyasetinde gayelerin kimlikleri de değerli. Zorla kısırlaştırmada yüklü olarak azınlık olarak görülen Tattar olarak bilinen gezici personellerin ve göçerlerin, romanların amaç alındığı görülüyor. İsveç devleti kısırlaştırma siyasetini “saf olmayan, hastalıklı, uyumsuz, çocuklarına bakmaktan aciz, geri zekalıların üremesi engellenerek toplumun ekonomik bir yükten kurtulacağı” münasebeti üzerine oturtmuş.
Kısırlaştırılan kimi bayanların anlattıkları, insanın yüreğini parçalıyor.
GÖZLERİ BOZUKTU, KISIRLAŞTIRILDI
Örneğin, 2000 yılında 76 yaşında olan Maria Nordin, kısırlaştırılan bayanlardan biri. Nordin küçükken gözleri arızalı bir kız. Ailesi yoksul olduğu için gözlük alamıyor. Durumu üstlere bildiriliyor ve Nordin, küçük yaşta “geri kalmış tip” sayılarak geri kalmışlar okuluna kapatılıyor. Orada adeta cehennemi yaşıyor. O cehennemden çıkmanın tek yolu “gönüllü kısırlaştırma belgesi”ni imzalamak. Okul’la ilgili transferleri şöyle:
“Orada 17 yaşıma kadar kaldım. (…) çocuklar için bir hapishaneydi.
“Gülünemezdi, dik kafalılığa cüret edince izole hücre ve falakayla vahim bir cezalandırma olurdu. (…) sonra gelip sorarlardı: ‘Uslandın mı artık?’
“Bir gün yönetici bayan bana dedi ki birtakım kağıtları imzalamak için odasına gidecektim. Sorunun ne olduğunu anladım, fırladım, o vakit bir tuvalete oturup uzun uzun ağladım.
“Sonra üst çıkınca bana nerede olduğumu sordu. Ağladığımı görmüştü elbette lakin aldırış etmedi. Şayet kurtulacaksam zarurî olduğum için imzaladım.
“Sonrası çabuk bitti. Bollnas Hastanesi’ne yollandım ve orada her şeyi boşalttılar. Bir hafta hastanede yattım, ailem hiçbir şey bilmiyordu.
“Bir hekim, Dr. İngvarsson, bana dedi ki, ‘Sizin başınız hazır değil, bunun için çocuğa bakamazsınız.’”
Maria’nın suçu(!) gözlerinin bozuk olması münasebetiyle tahtayı görmekte zorlanması ve birtakım derslerinin makûs olmasıydı. “İddia ediyorlardı ki” diyor Maira Nordin, “ben geri zekalı ve beceriksizdim ve bundan ötürü da çocuğum olmayacaktı”.
Devletin ve siyasetçilerin resmen bu politikayı mahkum etmemesi, sahiplenmesi ve yazımın girişindeki kelamda bilim adamlarınca bu siyasetin sahiplenmesi de kurbanlar üzerinde ruhsal baskı da oluşturmuş. Örneğin Maria Nordin, yıllar sonra tazminat kazandığında sordu şey “Kazandım mı” değil, “aklandım mı” olmuş.
Nordin üzere binlerce dram var.
70 yaşını geçen bir bayanın 11 sayfalık mektubunda aktardığı da Nordin’in yaşadığından farksız. 14 yaşındayken hem işte çalıştığı hem de okul ve sporda başarılı olduğu için kıskanıldığını, “oğlanlarla birlikte oluyor musun” sorularıyla sıkıştırılınca “evet her akşam” diye latife yaptığı için kısırlaştırıldığını anlatmış. Hem de “bakire raporu” almalarına karşın. Hatta aktardığına nazaran bakire raporunu bir misyonlu kurbanın annesinin gözünün önünde yırtmış.
Dehşeti görebiliyor musunuz?
İNSANI HİSSİZLEŞTİRME, ROBOTLAŞTIRMA UYGULAMASI: LOBOTOMİ
İsveç’in geçmişindeki insanlık cürümleri yalnızca “zorla kısırlaştırma” ile sonlu değil. İsveç’te “Lobotomi” uygulamalarının sonucunda 4500 kişi kurban olmuş. Kurban derken tamamı ölmüş manasında söylemiyoruz. Fakat hissizleştirilen insanları da ekleyerek tamamını kurban olarak niteleyebiliriz.
En çok ABD’de uygulanan ve yaklaşık 100 bin kurbanın olduğu bu uygulama İsveç’te de ağır bir halde gerçekleştirilmiş. İsveç’teki metot şu halde: Başın her iki tarafından 2 cm’lik delik açılıyor. Bu delikten keskin olmayan bir bıçak sokuluyor. Bu bıçak ileri geri oynatılarak alın lobundaki hudut yolakları kesiliyor. Sonrasında da kemik modülleri yerine konarak dikiliyor.
Bunun sonucunda insan hissizleşiyor.
Pekala Lobotomi 1940-50’li yıllarda kimlere uygulandı? Uygulayıcılar “ağır depresyon, ağır şizofreni, psikozların tedavisi” gayesiyle uyguladıklarını söylüyor. Lakin mevzuyu araştıranlar, “şizofreni, canilik, komünizm ya da homoseksüellik, baskıcı niyetler, depresyon, melankoli, Parkinson hastalığı, senilite, hipokondria” üzere uygulama alanları saymakta.
Mevzuyu araştıran Johan Nilson, 1944-1952 tarihleri ortasında yapılan 136 Lobotomi uygulamasının 110’unun bayanlara yapıldığını sayı rakam ortaya koymuş. Yani çok demokrat İsveç, yeniden bayanları maksat almış.
NAZİ KAMPLARINI ANDIRAN HASTANE(!) VİPEHOLM
İsveç yakın tarihini karıştırınca yalnızca zorla kısırlaştırma ve lobotomi çıkmaz karşınıza.
Lund kentinde 1935 yılında kurulan ve 1973’teki kapatma kararı 1982’de uygulanan Vipehdolm Hastanesi/Kampı, Nazi kamplarını aratmadı. Yüklü olarak akıl hastası ve ruhsal sıkıntılı hastaların bulunduğu kampta beşerler açlıkla ölmeye bırakıldı. Adeta açlıkla mevt deneyi yapıldı. 1941-43 ortasında 200’ün üzerinde hasta öldü.
Özetle İsveç’in insan haklarına alışılmamış uygulamaları tarihi saymakla bitmiyor.
Hitler’i ve peşinden gidenleri haklı olarak tarihin çöplüğüne atanların, o kadar çok insan hakları kabahati işlemesine karşın İsveç karşısında 3 maymunu oynamalarını anlamak mümkün değil.
Sanki bu sessizliğin nedeni, bütün bu devirlerde İsveç’te, PKK/PYD terör örgütü dostu mevcut Dışişleri Bakanı Ann Linde’nin de partisi olan “sosyal demokrat” iktidarların olması mı?
Faydalanılan kaynaklar
– Rifat Öztürk, “Sosyal Demokrasinin Art Bahçesi”, Kaynak Yayınları, Birinci Basım, Ekim 2001
– https://www.so-rummet.se/fakta-artiklar/steriliseringspolitiken-i-sverige#
– https://sv.wikipedia.org/wiki/Tv%C3%A5ngssterilisering_i_Sverige