Yargıtay’ın Canan Kaftancıoğlu kararından sonra siyasette başlayan tartışma devam ediyor. CHP başkanı Kılıçdaroğlu, mahkeme kararını tanımadıklarını söyledi. Adalet Bakanı Bozdağ ise Kılıçdaroğlu’na reaksiyon gösterdi.
Kanal7 Ankara Temsilcisi ve Haber7 Müellifi Mehmet Acet, bugünkü köşesinde Adalet Bakanı Bozdağ’ın açıklamalarını hatırlatarak Kılıçdaroğlu’nun tabirlerini kıymetlendirdi.
Acet’in, “Sosyal medya cürümleri hangi boyutlara ulaştı?” başlıklı yazısı şöyle:
Pazar günü (22 Mayıs) CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdoroğlu’nun o makama gelişinin 12’inci yıldönümüydü.
Ondan bir gün evvel CHP’nin Maltepe mitinginde konuştu CHP başkanı.
Miting sonrasında televizyonlarda yapılan programların bir kısmını izledim.
İzlediğim programlarda yorumlar yapan birtakım isimler, Kılıçdaroğlu güya genel lider sıfatıyla birinci konuşmasını 12 yıl evvel 22 Mayıs 2010 tarihinde değil de, o akşam yapmış üzere bir eda ile konuşmalar yaptılar.
KILIÇDAROĞLU: “MAHKEMEYİ DE TANIMIYORUZ KARARI DA”
O konuşmanın içeriğinde bir grup açılım arayışları vardı hakikat lakin o mitingden günler evvel, Meclis Küme toplantısında Canan Kaftancıoğlu ile ilgili Yargıtay’ın verdiği kararlara dair söyledikleri, “Hangi Kılıçdaroğlu” sorusunu yüzüncü defa akıllara düşürdü.
CHP başkanı, Yargıtay kararıyla ilgili motamot şu sözleri kullandı:
“Mahkemeyi de tanımıyoruz, verdiği kararı da tanımıyoruz” dedi.
Yargıyla ilgili sorunlarda Kılıçdaroğlu’nun bu saldırgan üslubu yeni de değil.
Bir orta, Yargıçlar ve Savcılar Yüksek Heyeti için “Hakimler ve Savcılar alçak kurulu” diyerek hakaret etmişti.
Niçin bu türlü yapıyor?
Bana kalırsa, iktidara geldikten sonra en fazla ve en süratli kadrolaşmayı 90’larda olduğu üzere yargı içinde yapmak istediği için bu türlü davranıyor.
AKŞENER VE KILIÇDAROĞLU KENDİLERİNE YAPILAN HAKARETLERE SESSİZ Mİ KALIYORLAR?
CHP Maltepe mitingini Kaftancıoğlu kararından sonra yapma kararı aldı.
Kaftancıoğlu, toplumsal medyada yaptığı hakaretler ve küfürlü paylaşımlar nedeniyle yargılanmış, Yargıtay, bu cezaların bir kısmını onaylamıştı.
Pazar günü Kanal 7’de yaptığımız programda Adalet Bakanı Bekir Bozdağ, Kaftancıoğlu’nun Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın merhume annesine yönelik küfürlü paylaşımıyla ilgili olarak Kılıçdaroğlu’na şöyle bir davette bulunmuştu:
“Sayın Cumhurbaşkanı ve annesine küfrü tabir özgürlüğü olarak görüyorsa, Kılıçdaroğlu mitingde çıkıp tekrar etseydi. Hakaret yalnızca Türkiye’de değil, dünyanın her yerinde cürümdür. Küfrediyor, hakaret ediyor, tabir hürriyeti diyor.”
Bozdağ’ın birebir programda altını çizdiği değerli bir konu daha var.
Şöyle diyor:
“Sayın Kılıçdaroğlu’nun kendine karşı açtığı hakaretlerle ilgili kaç tane açtığı dava var, bilmiyoruz. Sayın Akşener’in kaç tane şikayetçi olduğu kişi var, ne kadar tazminat var? Kaftancıoğlu için de geçerli. O vakit bunların kendileri hakkında söylenen hiçbir kelam hakkında şikayetçi olmaması lazım.”
Halbuki, hem Kılıçadroğlu’nun, hem de Akşener’in avukatları, bilhassa toplumsal medya üzerinden işlenen hakaret ve küfür hatalarıyla ilgili açtıkları tonla dava var.
Binler, hatta on binlerce davadan kelam ediliyor.
Bu bu türlü iken, kendilerine yapılan hareketler için yargı yoluna başvuran muhalefet önderleri, Cumhurbaşkanı için tıpkı cürmün işlenmesini, nasıl oluyor da, tabir özgürlüğü bağlamında görebiliyorlar?
TOPLUMSAL MEDYA KULLANICILARI TUZAĞIN FARKINDA MI?
Bu ortada, toplumsal medya üzerinden işlenen cürümlerin yalnızca politikleri ilgilendiren bir istikametinin olmadığını da hatırlatmış olalım.
Adalet Bakanı’nın verdiği bilgiye nazaran, yalnızca Ankara adliyesinde bu sınıfa giren 47 bin adet belge varmış.
47 bin adet hakaret ve küfür dosyası…
İnanılır üzere değil.
Üstelik bu sayı yalnızca Sıhhiye’deki Adalet Sarayı’nda bulunan evrakların sayısına tekabül ediyor.
Ankara’nın başka bölgelerindeki dava evraklarının sayısı bu sayıya dahil değil.
Toplumsal medya üzerinden işlenen hataların ne kadar arttığını anlamak için bu bilgi bile başlı başına fikir veriyor.
Toplumsal medya üzerinden insanların kişilik haklarına dönük ihlallerin nasıl bir memleket sıkıntısı haline geldiğini görüyor musunuz?
Üzerinde çalışılan dezenformasyon yasasının, yalnızca devletin güvenlik kaygıları bakımından değil, bir salgın halini alan hakaret ve küfür cürümlerinin önüne geçmek içinde nasıl bir değere sahip olduğu ortada.