Bu ay Rusya ve Çin, Washington’da yeni baş ağrılarına yol açıyor. Bunun esas nedeni, Ukrayna çerçevesinde ve daha pek çok alanda sergilenen diplomatik birlik şovları.
Ancak ABD’nin korkusu paraya da bağlı: Xi Jinping’in geçen hafta Moskova’ya yaptığı ziyarette Vladimir Putin, doların yerini almak hedefiyle “Rusya ile Asya, Afrika ve Latin Amerika ülkeleri ortasındaki ödemeler” için renminbi’yi (RMB) kabul etme kelamı verdi.
Bu açıklama, Moskova’nın Çin ile artan ticareti için renminbi’yi giderek daha fazla kullanması ve “zehirli” – Amerikan – varlıklarına maruz kalmasını azaltmak için merkez bankası rezervlerinde de benimsemesiyle eşzamanlı olarak yapıldı.
Bu mali yakınlaşma değerli mi? Yakın vakte kadar birden fazla batılı iktisatçı “hadi canım, boş verin” kaygısı. Ne de olsa, Çin’in sermaye hesabının kapalı tabiatının (kapalı kambiyo rejiminin) para ünitesinin daha geniş kullanımına engel olduğu uzun vakittir varsayıldı.
Ancak Putin’in duyurusu içinde bulunduğumuz çok boyutlu krizler ortamında alışılmadık derecede duygusal bir tesir yaratıyor. Bunun bir nedeni, bu ayki ABD bankacılık düzensizliğinin, katılaşan enflasyonun ve yaklaşan borç tavanı savaşının dolara dayalı varlıkları daha az cazibeli hale getirmesi. İktisatçı Peter Schiff bu hafta Amerikan sağında yaygın bir görüşü tekrarlayarak, “Banka kurtarma paketlerini finanse etmek için doların bedeli düşürülüyor,” diye gürledi.
Bu ortada, “BRICS” etiketini (Brezilya, Rusya, Hindistan ve Çin bloğunun kısaltması) icat eden eski Goldman Sachs ekonomisti Jim O’Neill, bu hafta “dolar, global finans” başlıklı bir makale yayınlayıp gelişmekte olan ülkelere dolar tutma risklerini azaltma davetinde bulundu.
ABD açısından huzursuzluk yaratan başka bir faktör de, Xi’nin Moskova ziyaretinden evvel bile Suudi hükümetinin Çin’e yapılan petrol ihracatının bir kısmını renminbi cinsinden faturalandırmaya başlayacağını açıklaması. Başka olarak, Fransa birinci likit doğal gaz satışını RMB cinsinden yaptı ve Brezilya, Çin ile olan ticaretinin bir kısmı için para ünitesini benimsedi.
Bu sembolik hareketlerinin şu anda doları incittiğine dair katiyetle hiçbir işaret yok. Evet, merkez bankaları foreks rezervlerini çeşitlendirip, bir birçok da para ünitesini dolara endekslemekten vazgeçince, doların global rezervlerdeki oranı 1999’da yüzde 72’den yüzde 59’a düştü. Ayrıyeten, toptan (bankadan bankaya) merkez bankası dijital para ünitelerinin ortaya çıkışının, Amerika dışındaki merkez bankalarının kendi para ünitelerinde takas süreci yapmasını kolaylaştırarak dolardan kaçışı hızlandırabileceği de hakikat.
Ancak dolar hala kredi ve tahvil piyasalarına hükmediyor. Denizaşırı tutulan dolarların hacmi bu yüzyılda süratle arttı. Milletlerarası Finans Enstitüsü (IIF) baş ekonomisti Robin Brooks’un geçtiğimiz günlerde tweet attığı üzere, bu ayki banka kaosla ilgili çarpıcı ve gözden kaçan bir detay da, para ünitesinin “G10 ve yükselen piyasa para üniteleri karşısında rekora yakın gücünü” koruduğu.
Gerçekten de, son kriz sırasında o kadar çok global yatırımcı dolar istedi ki, Fed öteki merkez bankalarıyla döviz takas programı başlattı. George Mason Üniversitesi Mercatus Merkezi’nde araştırma vazifelisi olan David Beckworth, “Dolar takas (swap) çizgilerinin bu deni geniş kullanımı, ironik bir halde, global dolar hegemonyası ve onun güçlü ağ tesirlerini daha da güçlendirecek” iddiasında bulunuyor.
Başka bir deyişle, Amerika’nın başına bela olan mali problemler göz önüne alındığında, dolar şu anda rastgele bir hoşluk yarışını kazanmayı hak etmeyebilir, lakin birçok yatırımcı, bu ağ tesirinden ötürü onu hala çok berbat bir dünyada en az yakışıksız seçenek olarak görüyor. Euro ve RMB sermaye piyasalarının sırasıyla sığ ve kapalı olduğu gerçeği de doların elini güçlendiriyor.
Ancak, bu gerçeklerin ABD’nin Putin tehdidini büsbütün görmezden gelebileceği manasına geldiği sonucuna varmadan evvel, İktisat Siyasetleri Araştırma Merkezi tarafından geçen yıl ticari faturalama üzerine yayınlanan kimi düşündürücü araştırmalara bakmak gerekir.
IMF lider yardımcısı Gita Gopinath’ın da belirttiği üzere, on yıl evvel, doların kraliyetinin temelini oluşturan öbür bir faktörün ticari faturalama kalıplarının “yapışkanlığı” olduğu yaygın bir halde kabul ediliyordu. Fakat CEPR evrakı, bunun artık yavaş yavaş değişebileceğini öne sürüyor – son yıllarda Çin ticareti genişledikçe, RMB kullanımı da arttı.
CEPR, “Çin’in düşük derecede sermaye hesabı açıklığı göz önüne alındığında, çarpıcı olan, aslında, şu anda renminbi’nin ticari faturalama hissesinin Euro’yu aşması” yazıyor. Ve, “geleneksel görüşün bilakis, sermaye hesabı açıklığının olmaması, RMB’nin milletlerarası ve rezerv para ünitesi olarak daha güçlü bir rol oynamasını tam olarak engellemeyebilir”.
Ne de olsa, 200 milyar dolarlık bir offshore RMB piyasasının aslında ortaya çıktığını ve para ünitesinin “Çin’in dış ticaret ve ödemelerinin faturalanmasında ve ödenmesinde daha sık kullanıldığını” ve “küresel bir takas ve ödeme ağı”na benzemeye başladığını belirtiyor.
CEPR’nin iddiasına nazaran net sonuç, önümüzdeki yıllarda O’Neill’ın şu anda talep ettiği cinsten “çok kutuplu” bir para ünitesi dünyasının ortaya çıkabileceği. Bu, Putin yahut Xi’nin görmek isteyebileceği yahut Washington’u alarma geçirenlerin korktuğu kadar dramatik bir değişiklik olmayacak.
Ama çok kutuplu döviz dünyası bana makul bir orta vadeli öngörü üzere görünüyor. ABD’nin ne kadar dış finansmana gereksinimi olduğu göz önüne alındığında, “sadece” çok kutuplu bir model bile Amerikalı siyaset yapıcılar için bir şok olabilir. Bu nedenle, yatırımcıların ve siyaset yapıcıların misal formda, önümüzdeki aylarda ticari faturalama dünyasının detaylarını izlemesi gerekiyor. Putin’in böbürlenmesi erken öten horoz sendromu da olabilir; rüzgarın değiştiğinin birinci işareti de.
Kaynak: Prepare for a multipolar currency world, FT
Tercüme ve yorum: FÖŞ Google translate
