İşte Mehmet Acet’in bugünkü “Peki ya iktidar değil de muhalefet seçim hilesi yaparsa” başlıklı yazısı:
Muhalefet blokundaki 6 siyasi partinin genel liderleri 29 Mayıs’ta Gelecek Partisi’nin mesken sahipliğinde dördüncü toplantısını yaptı.
Hatırlayalım.
6’lı masa, birinci toplantısını 28 Şubat’ta yaptığı için, ’28 şubat ittifakı’ yakıştırmasına muhatap olmuştu.
Aşikâr ki, o tipten bir algıyı değiştirme niyetiyle bu kez müspet bir tarih olarak İstanbul’un fethinin yıldönümü olan 29 Mayıs seçilmiş.
Evvelki akşam 7,5 saat süren uzun toplantı sonrası ‘masa’ ismine uzun bir açıklama yapıldı.
O açıklamalardan biri de seçim güvenliği sorunuyla ilgiliydi.
Açıklamanın o kısmından şu alıntıyı yapalım:
“Vatandaşlarımız müsterih olsunlar, bir tek oylarının dahi zayi olmaması için gece gündüz çalışacak, seçimlerin adil, hür, şeffaf ve güvenlik içinde gerçekleşmesi için her türlü önlemi alacağız. Kurulumuzun bu hususta yaptığı çalışmaların geldiği etap, 6 Haziran 2022 Pazartesi günü kamuoyumuzla paylaşılacaktır.”
Seçim güvenliği sıkıntısı muhalefet etraflarından, bilhassa de Cumhuriyet Halk Partisi tarafından sık sık gündeme getirilen bir husus.
Geçtiğimiz günlerde CHP önderi Kemal Kılıçdaroğlu’nun SADAT’a yaptığı baskın ile yapay bir seçim güvenliği tartışması başlatması bunun son örneği oldu.
İşin aslına bakarsanız, CHP’nin bu mevzuyu ısıtıp ısıtıp gündem yapması, “Bu iş sandıkla da olmayacak galiba” kaygısının depreşmesiyle alakalı bir sorun.
Artık tıpkı argümana ‘6’lı masadaki’ öteki partilerin genel liderlerinin da sarılması, öbür partilerin de CHP’nin bu yapay gündeminin peşine takıldıkları manasına geliyor.
MUHALEFET SEÇİM YENGİLGİLERİNİ HİLE MAZERETİYLE ÖRTMEYE ÇALIŞIYOR
Türkiye, dünya genelinde özgür seçimleri en uygun yapabilen ülkeler ortasında yer alıyor.
Yakın vakitte yapılan seçim ve halk oylamalarında muhalefetin ‘hile karıştırıldı’ diye gündeme getirdiği tezlerin hepsinin ardının boş olduğu kısa müddette ortaya çıktı.
Lakin muhalefet bu kullanışlı argümanı bilhassa de kendi kitlesine karşı kullanmaya devam etti, ediyor.
2018 Haziran ayında yapılan cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Tayyip Erdoğan, Muharrem İnce’ye 21 puan fark atmasına karşın, hile tezleri o vakit da gündeme getirildi.
İnce, “Adam kazandı” demeseydi, ortada o kadar fark olmasına karşın bu tezler yeniden uzun mühlet gündemde tutulacaktı.
31 MART’TA HİLEYİ KİM YAPMIŞTI?
Muhalefetin sandığa hile karıştırıldığı tarafındaki argümanları her vakit ön planda tutulmasına karşın, yakın vakitte ‘hile’ suçlamasının gerisini doldurabilecek tek somut örnek, aslında iktidarın değil de, muhalefetin sandığa hile karıştırmış olabileceğini ortaya koydu.
Neydi o örnek?
Hatırlayalım, 31 Mart mahallî seçimleri İstanbul’da kıl hissesi bir sonuç ortaya çıkarmıştı.
Sonuçlara nazaran CHP adayı Ekrem İmamoğlu, AK Parti adayı Binali Yıldırım’ın binde 3 oranında önde gözüküyordu.
Bu oran, yaklaşık 22 bin civarı bir oya tekabül ediyordu.
Devamında pek çok sandıkta itirazlar gündeme geldi.
Değişiktir, yapılan itirazların kabul edildiği sandıklarda oylar tekrar sayıldığında, bu fark nizamlı bir biçimde kapanmaya başladı.
Birinci sayımda geçersiz kabul edilen, itiraz nedeniyle tekrar sayıldığında geçerli hale gelen oyların yüzde 85’i AK Parti’ye giderken, yalnızca yüzde 15’i CHP’ye sayıldı.
Oyların bir kısmı tekrar sayıldıkça, ortadaki fark 22 binden 13 bine kadar geriledi.
Oyların tamamı yine sayılmış olsaydı, büyük ihtimalle seçimlerin sonucu da tekrarlanmaya gerek kalmadan değişmiş olacaktı.
Pekala, bu olay bu haliyle ne manaya geliyordu?
Muhalefetin, İstanbul’daki seçimlerde oy verme ve oy sayım sürecinde hakim ve baskın durumda olduğu manasına geliyordu.
Daha dikkatli bir formda tekrar sayıldığında geçersiz iken geçerli hale gelen oyların yüzde 85’inin AK Parti’ye gitmesi, birinci sayımda muhalefetin bir grup hileli formüllerle AK Partiye gitmesi beklenen oyları geçersiz saydırmayı başardığını ortaya koyuyordu.
SANDIKLARIN BİRÇOKLARINDA MUHALEFET ÇOĞUNLUKTA VE BU DURUM HİLE YAPMAK İÇİN MUHALEFETE AVANTAJ SAĞLIYOR
Seçim hileleri bahsini biraz daha açmak için, şöyle bir ince noktadan kelam edelim:
Kanunlar, seçim bölgesinde sandık başlarında sandık lideri ve kamu vazifelisi dışında, son seçimde en yüksek oyu alan 5 partinin temsilcilerinin vazife yapmasını öngörüyor.
Toplam 7 kişi.
Fiili durum ise bölgeden bölgeye, sandıktan sandığa değişiyor.
Fakat birçok yerde, AK Parti ve MHP’ye karşı CHP, ÂLÂ Parti ve HPD’nin temsilcileri çoğunluğa sahip oluyorlar.
Sandık lideri ya da vazifeli memurun eğilimi de muhalefetten yanaysa, ihtilaflı bahislerde yapılan oylamalar, çoğunluklu muhalefetin lehine sonuçlanıyor.
31 Mart’taki İstanbul seçimleri işte bu durumu yansıtan çok uygun fakat tıpkı vakitte ibretlik bir örnek olarak karşımızda duruyor.
Şunun altını çizelim.
Bilhassa göğüs göğüse rekabetin olduğu seçimlerde bu ayrıntılar çok çok kıymetli hale geliyor.
31 Mart seçimlerinde İstanbul seçimlerinde olduğu üzere.
Seçim güvenliği sıkıntısını nedense daima muhalefet cephesi gündemde tutuyor, seçmen üzerinde bir güvensizlik hissi oluşturma uğraşı sergiliyor.
İktidar cephesi ise savunma durumunda.
Halbuki, 31 Mart İstanbul örneği, ‘hile yapma’ manasında muhalefetin daha becerikli ve daha istekli olduğunu gösteren bir örnek olarak karşımızda duruyor.
Birebir hazırlığı, daha ziyadesiyle 2023 seçimleri için yaptıkları belirli olmuyor mu?