Yalan söylemeyeceğim, God of War Ragnarök‘u oynamaktan biraz korkuyordum. Ya 2018’deki harika dönüş kadar güzel değilse? Ya da en kolayından yalnızca… güzelse? Bir evvelki oyunla orijinal bir çehreye bürünen destan, yeni bir bakış açısı kazanmış, yeni bir sistem üzerine oturtulmuş ve kusursuz bir öykü anlatımıyla birlikte bizleri artık olgunluk devrine ulaşmış Kratos ve oğlu Atreus ile İskandinav Tanrıları‘na diş bilediğimiz bir seyahate çıkarmıştı. Ortadan 4 sene geçti ve Ragnarök sonunda geldi!
Ragnarök, İskandinav mitolojisinde kıyamet kavramı olarak biliniyor. Eski Norsça “Tanrıların Kaderi” yahut “Tanrıların Alacakaranlığı” manasına gelen Ragnarök yahut Ragnarøkkr, eski halk kaynaklarından derlenmiş ve 13’üncü yüzyılın başlarında tarihçi, şair ve siyasetçi Snorri Sturluson tarafından İzlanda’da yazılmış Eski Norsça edebiyat yapıtı Nesir Edda‘da bahsedilmiştir. Anlayacağınız, bu kısımda sağlam bir kıssa sizleri bekliyor. Fakat durun bir dakika… E bu oyun bir evvelki oyunun birebiri? Evet, işte başta da söylediğim korktuğum şey tam olarak buydu ve Ragnarök güya birinci oyunun kaldığı yerden tıpkı formda devam ediyordu, hatta birinci oyunun birebiri üzereydi. Evet, birinci başlarda güya birinci oyunu oynuyormuşsunuz üzere geliyor. Birebir silahları baştan geliştiriyor ve öykü daha ağırdan alınıyor lakin bu uzun mühlet bu türlü gitmiyor, hatta hiç gitmiyor. God of War Ragnarök, bir evvelki oyundaki her şeyi alıp öteye götürüyor. Birinci oyunda öykü manasında gördüğünüz duyduğunuz ne varsa, bu kısımda çok daha fazlası var. Duygusal anları, inanılmaz derecede ilgi çeken ve oynadıkça içine gömüldüğünüz kıssa örgüsü, şahane atmosferi ve aksiyonu bol anlarıyla Ragnarök’ün fikrimi değiştirmesi uzun sürmedi. Fakat bence hala birkaç eksiği var, onları da anlatacağım.
Bir evvelki oyunun sonunda Kratos, oğlu Atreus’la ölen eşi Faye’nin küllerini Jötunheim’ın en yüksek zirvesinden aşağı savurmuş, tam her şeyi geride bıraktım, artık Atreus’u düzgün bir evlat olarak yetiştirebilirim diye başında kurarken, kapısını Thor “çalmıştı” hatırlarsanız. Alışılmış ki Baldur’u öldürmenin bir bedeli olacaktı… Ragnarök’te, Thor, Odin ve hatta intikam yemini eden Freya’nın art geriye “ziyaretleri” oyunu birinci saatlerinde bir epey ısıtıyor, lakin bu bile, Baldur’un vefatıyla başlayan Fimbulvetr kışının soğuğunu iliklerinize kadar hissetmenize mani olamıyor. Fimbulvetr, İskandinav mitolojisinde Ragnarök, yani her şeyin yıkımı ve yine doğuşu gerçekleşmeden evvel onun geleceğini haberdar eden uzun ve çetin bir kış mevsimi. 3 yıl boyunca sürecek ve sonunda ilahların kıyameti Ragnarök’e bizi ulaştıracak koca bir kış. Pekala, mukadderat rablerin elinde mi, yoksa Kratos ve Atreus’un mu?
Kratos, artık daha yaşlı. Bunu, yakından baktığınızda yüzündeki çizgilerin derinleşmesinde net biçimde görebileceğiniz üzere biraz koşturduğunuzda aldığı derin nefeslerden de anlayabiliyorsunuz. Bir evvelki oyunda ergenliğe giriş “alametleri” veren ve bu nedenle vakit zaman hudut bozucu olabilen Atreus ise kendini bulma arayışına kaldığı devam ediyor. Dikbaşlı, asi ve vakit zaman alaycı yaklaşımlar sergiliyor, baba – oğul çatışmalarına sebep oluyor. Fakat bir noktada da büyük yol katetmiş ve elini taşın altına koymaya başlamış ki zati kıssanın derinleşmesiyle birlikte buna bir manada da mecbur.
Bu ortada Ragnarök’te Atreus’u da denetim ediyoruz. Bilhassa Kratos’un ağır kombolarının yanında daha çevik ve atılgan duran Atreus’la oynamak çok keyifli bir hal alıyor. Genişleyen yetenek sistemiyle birlikte çeşitli dövüş beceleri elde ediyor, silahlarını özelleştirebiliyor ve oynanış böylelikle zenginleşiyor. Kaldı ki, öykü boyunca serüvene Kratos ve Atreus’un yanına öteki karakterler de katılıyor. Evet, genel olarak oyun boyunca Kratos – Atreus ve Mimir üçlüsüyle yol alıyoruz tahminen fakat burada da bilhassa dikkate kıymet bulduğum Kratos’un Mimir ile olan bağlantısı oldu. Birinci oyundan farklı olarak bu ikiliyi vakit zaman derinlemesine sohbet ederken ve hatta bazen Mimir’i Atreus hakkında Kratos’a nasihat verirken buluyoruz. Bunlar oyuncuyu oyuna bağlayan ögeler.
Kratos’un ana silahları tekrar Leviathan Balta ve Kaos Bıçakları ve evet, bunları baştan geliştirmek zorunda kalmak biraz can sıkıcı. Lakin bir noktada işler değişiyor, eklenebilecek yeni yeteneklerin olduğunu ve yetenek ağacı sisteminin derinleştiğini anlıyorsunuz. Bundan sonra esasen oyunun oynanış manasındaki çehresi de bir oldukça değişiyor. Evvelki oyuna kıyasla daha sezgisel bir dövüş sistemi yatıyor Ragnarök’te. Bana bir noktada soulslike oyunu oynuyormuş üzere hissettirdi açıkçası. Kaldı ki bana kalırsa oyunun zorluk düzeyi de artırılmış. Boss savaşları bir yana en zayıf düşman olarak nitelendirebileceğimiz birkaç “Sefil” bile hiç ummadık biçimde öldürücü akınlarda bulunabiliyor. Elinize Leviathan Balta’nızı aldığınızda, rakibinizi daha bir ölçüp tartarak dövüşmek tatmin hissini kuvvetlendiriyor. Ya da Kaos Bıçakları’nı geliştirerek ortalığı alevlere verebiliyorsunuz. Ayrıyeten düşmanların elemental zayıflıkları var. Bazılarının ateş bazılarını buza dövüyorsunuz ki bu da size kime karşı hangi silahı kullanmanız gerektiğini gösteriyor.
Öte yandan Ragnarök, rol yapma oyunlarına da artık yeterliden güzele göz kırpıyor. Oyuna nazarlık sistemi entegre edilmiş. Leviathan Balta ve Kaos Bıçakları’nın yetenek ağacındaki düğümleri, Bronz, Gümüş ve Altın halinde 3 farklı kademe ile kullanıldıkça yeteneklerini parlatıyor ve bunun sonucunda de bu yeteneklere nazarlık takarak taçlandırabiliyorsunuz. Bazılarına ekstra Hasar nazarlığı takabiliyor, bazılarına ise Sersemletme nazarlığı ya da Koruma nazarlığı iliştirebiliyorsunuz. Böylelikle oyunu oynayan oyuncuların yarattıkları karakter, birbirinden ayrışmış oluyor. Yani akın manasında bir nevi kendinize özel Kratos’unuzu yaratabiliyor, akın tarzınızı belirleyebiliyorsunuz diyebiliriz. Bunların dışında üzerinize giydiğiniz zırhlara ait de pek çok seçenek ve özelleştirme adımları yer alıyor. Kuvvet, Savunma, Runik, Can, Dolum Süresi ve Şans üzere pek çok faktörle oynama imkanınız var. Yani bu manada epeyce geniş bir özelleştirme imkanı tanınmış Ragnarök’te. Bu ortada bu seçenekler birinci başta inanılmaz karmaşık geliyor. Menü nizamının yanı sıra büyük puntolar, arayüzdeki renk cümbüşü de buna eşlik ediyor. Bu nedenle bir müddet adapte olmakta zorluk çekebilir ve hatta birinci başlarda bu menü sisteminin karmaşası sebebiyle karakteri geliştirmek istemeyebilirsiniz. Fakat bir mühlet sonra bundan kurtuluyorsunuz ve sonrasındaysa aslında siz eklemeler yaptıkça Kratos coşuyor, Kratos coştukça siz yeni eklemeler yapmak için geliştirme fırsatları kollamaya başlıyorsunuz.
God of War Ragnarök bu manada da epey geniş bir oyun. Ana öykü örgüsü aslında taş üzere yola devam ederken, bir de geniş bir yan öykü yelpazesi var. Hatta bu yan öyküler o kadar hoş anlatılmış ve oyuna yedirilmiş ki, haritayı açıp bilhassa yan misyonları seçmiyorsanız oyunu oynarken ana öyküden mi devam ediyorsunuz, yoksa yan öyküye mi daldınız fark etmemeniz pek olağan, hiç sırıtmıyorlar. Bunu bilhassa çok beğendim. Tüm bunlara zati Atreus’un bitmek tükenmek bilmeyen merak hissiyle sorduğu sorular karşısında Mimir’in anlattığı destan ve hikayeleri de eklediğinizde, ortaya iç içe geçmiş şahane bir mitolojik öykü çıkıyor.
Oyunda düşman çeşitliliği de birinci oyuna nazaran bir epey artmış. Diyar diyar dolaşıyor ve her bir diyarda farklı düşman cinsleriyle karşılaşıyorsunuz. Dediğim üzere bu düşmanlar da o kadar kolay değil, vakit zaman kök söktürebiliyorlar. Bu noktada kombat sistemine farklı platformların dahil edilmesi savaş arenalarını bir epey renklendiren ve genişleten bir öge olmuş. Ayrıyeten dövüşler sırasında etraf etkileşimi de birinci oyuna nazaran artmış. Arenada etraftaki materyalleri kullanabiliyor, bir taşı ya da kütüğü alıp düşmanın başına çalabiliyorsunuz.
Boss savaşları da birinci oyuna nazaran daha bol. Birinci oyun bu açıdan hayli zayıftı hatırlarsanız. Ragnarök, ana boss’lar ve yan boss’larla dolup taşıyor. Lakin destansı savaşların sayısını tekrar az bulduğumu söyleyebilirim. Bu mevzuda gözlerim hala eski God of War oyunlarını arıyor.
God of War Ragnarök’ü PlayStation 5’te oynadım. Görsellik yeniden muazzam fakat açıkçası bu hususta çok daha fazlasını bekliyordum. Buna Ragnarök’ün büsbütün yeni nesile özel bir oyun olmaması sebep olmuş olabilir. Hatta Ragnarök’ün peşi sıra bir evvelki oyunu açtığımda, genel görünüş itibariyle ortada uçurum olmadığını söyleyebilirim. Evet, dikkatli gözler ayrıntılıca baktıklarında karakterlerin yüz çizgilerinin daha besbelli olduğunu, kaplamaların daha ayrıntılı hazırlandığını, ışıklandırmaların cilalı olduğunu görecekler. Lakin açıkçası bende bir “wow” tesiri yaratmadı. Bir başka eleştirim ise, kameranın vakit zaman sıkışmışlık hissi yaratması. Bilhassa girdiğim birtakım savaşlarda, hele bir de dar yerdeyseniz sıkışıp kaldığınızı hissediyorsunuz. Haydi bunu oyuncuyla karakteri özdeşleştirmek ismine yapılmış bir tercih olarak nitelendirebiliriz. Ama öteki yandan bu dar kamera açısı sebebiyle etraf hoşluklarının de heba olduğunu düşünüyorum. Daha âlâ bir görsellik ve atmosfer için kamera açısının biraz daha geniş olmasını isterdim. Dediğim üzere bu öznel bir husus.
Sonuç
Evet, sonuç olarak God of War Ragnarök, ziyadesiyle güzel bir oyun. Bilhassa seriyi baştan sonra oynamış olanların kesinlikle edinmeleri ve deneyimlemeleri gereken bir üretim. Hatta daha güzeli, bu süreçte spoiler’lardan kaçınmayı başarabiliyorsanız bir evvelki oyunu baştan şöyle bir oynayıp, ardından Ragnarök destanına başlamak, bu keyfi katlayarak yaymanız ismine uygun bir fikir olacaktır. Bu ortada oyunun Türkçe altyazı dayanağı de var. God of War Ragnarök, 9 Kasım’da satışa çıkacak. Şu an ön satışa açık durumda. Fiyatı ise 799 TL.
CHIP Notu: %92
KÜNYE
Tür: Aksiyon / Macera
Platformlar: PlayStation 5 / PlayStation 4
Dağıtımcı: Sony Interactive Entertainment
Geliştirici: SIE Santa Monica Studio
Web: www.playstation.com
